મા ઉપરના દુહા
નામ ઃ દુલા ભાયા કાગ -”કાગ બાપુ”-
જન્મ ઃ ૨૫-૧૧-૧૯૦૨
અવસાન ઃ ૨૨-૦૨-૧૯૭૭
જન્મસ્થળ ઃ મજાદર ( તા.મહુવા, જિ.ભાવનગર )
અભ્યાસ ઃ પાંચ ધોરણ
કાવ્યગ્રંથ ઃ કાગવાણી ઃ ભાગ ૧,૨,૩,૪,૫,૬,૭
ગિયા માસ ગળ્યે, તો હાડે હેવાયા કરે;
(ઍ) માતા જાય મર્યે, (ઍને) કેમૅ વિસરિઍ, કાગડા ?
ચિન્ધે ન છોરુને, લથડિય અગડા લિયે;
મરતા લગ માને , કેમ વિસરિયે , કાગડા ?
પન્ડમા પિડ ઘણિ, સાતિને હસતિ સદા;
માયા માત તણિ, કેમ વિસરિયે , કાગડા ?
કુટુમ્બ ક્લેશ અપાર, કિધા ન પુતરને કદિ;
ઍવા ઝેર જીરવણહાર, કેમ વીસરીઍ, કાગડા ?
જમ જડાફા ખાય , મોતે નળ્ય માંડિયુ;
(તોય) છોરુની ચિંતા થાય, (ઍને) કેમ વીસરીઍ, કાગડા ?
ધમણે શ્વાસ ધમાય, ઘટડામા ઘોડા ફરે;
(તોય) છોરુની ચિંતા થાય, (ઍને) કેમ વીસરીઍ, કાગડા ?
તો અંગ અઘળા તાવ, પૂતર તળ પૂછે નઇં;
(પણ) ભળ્યો ન બીજો ભાવ, (ઍને) કેમ વીસરીઍ, કાગડા ?
કિધા ન જીભે કેણ, નાડ્યું ઝોંટાણા લગી;
ન કર્યા દુઃખડા નેણ, (ઍને) કેમ વીસરીઍ, કાગડા ?
આખર ઍક જતાં, ક્રોડ્યું ન આખર કામના;
મોઢે બોલુ ‘મા’, કોઠાને ટાઢક, કાગડા!
મોઢે બોલુ ‘માં’, સાચેંય નાનપ સાંભરે;
(ત્યારે) મોટપની મજા, મને કડવી લાગે, કાગડા !
અડી ન જગની આગ, તારે ખોળે ખેલતાં;
તેનો કીધેલ ત્યાગ, (તેથી) કાળજ સળગે,કાગડા !
ભગવાન ને ભજતા, મહેશ્વર આવિ મળે;
(પણ) મળે ન એક જ મા, કોઇ ઉપાયે કાગડા !
મળી ન હરને મા, (તેથી) મહેશ્વર જો પશુ થયા;
પણ જાયો ઇ જસોદા, (પછી) કાન કેવાણો, કાગડા !
મળિયલ એને મા, સૌ રાઘવ કરસનને રહે;
જગ કોઇ જાણે ના, કાસપ મચ્છને, કાગડા !
જનની કેરુ જોર, રાઘવને રે’તુ સદા;
(તેથી) માને ન કરી મોર, કરિયો પિતાને, કાગડા !
ઘુમી ન ઘુઘવતાં, ખોળે ધાવીને ખેલતા;
(એ) ખોળે ખોજીતાં,ક્યાંયે ન મળે, કાગડા !
મોટાં કરીને મા, ખોળેથી ખસતાં કર્યા;
ખોળે ખેલવવા, (પાછા) કરને બાળક, કાગડા !
અમ્રુત ભરિયલ આપ, તુંકારા જનની તણા;
બીજા ભણતા બાપ, કોરા આખર, કાગડા !
સ્વારથ જગ સારો પધારો ભણશે પ્રથી;
(પણ) તરો તુંકારો, ક્યાંય ન મળે, કાગડા !
માતા તો મનમાં ઊણપ કદી ન આણજે
(મારે) ઊભી અંતરમા, (તારી) કાયમ છબી, કાગડા !
માડી સું મનમાંય કોઈ કૂડો સંકલપ કરે,
(એથી) દોઝખ પણ દુભાય, કળ ન સંઘરે, કાગડા !
જનની સામે જોઇ, કપુત તુંકારા કરે,
જ્યાં જ્યાં જનમે હોય કડવું જીવન, કાગડા !
માતા કેરા માન, હરિયા તન હેતે કરી,
ધોડે આગળ ધાન, (પણ) કદી ન આંબે , કાગડા !
માના હરિયા માન, કૌરવ કચેરી મધે,
રહી ન રસણા કાન, કહેવા સાંભળવા કાગડા !
જે કર માડી ઝીલીઆ, જે કર પોષ્યા જોય,
તેડી લેજે તોય, એ કરથ છેવટ, કાગડા !
કવિ શ્રી દુલા ભાયા કાગ [કાગ બાપુ]
sahityma utrotar pragti karo tevi subhkamna
Thanks @ vashram d parmar If you like new website then share with your Friend
the wold like wolds.
Dulabhaya kag.
the best Indian writer.
nenma nen joy hu vichar karto
toy mane n lagtu mith madhur kagda….
the wold is best wolds .
Dulabhaya kag.
thenks jayrajbhai you lucky
good bless you. ..
Me joyu teni aakh ma toy n janayu .
Hu harkhe sithavi gya svrg (kagda)
Kagbapu ni ak rachna mare sambhdvi che koi ne ae khabar hoy to kejo
માં મરે એને છોરું ઉર ચડે
એને ઘડીક ધાવણ ધાવવા દે ઠાકરા.
માં મરે એને છોરું ઉર ચડે,
એને ઘડીક ધાવણ ધાવવા દે ઠાકરા.
મારી અંખને મીઠું પણ નીવું છે,
એના દરે જીવન હું જીવવા દે ઠાકરા.
પ્રેમ ને પાછા કોણે ચાલી દીધું,
એની દરે હૃદય હું વહેલી લીધું.
એ પાછા સમય ચાલે તો શાની,
મને એની યાદમાં હું રહીશું પાની.
માં મરે એને છોરું ઉર ચડે,
એને ઘડીક ધાવણ ધાવવા દે ઠાકરા.
પણ એ દરે સતત જીવ્યું હતું,
મારી યાદમાં હું અનેક રોવ્યું.
મે જોયું તેની આંખમાં તોય ન જાણયું,
હું હરખે સીઠવી ગયો સ્વર્ગ (કાગડા)માં.
તેમને જોઈ પડતી મેળવ્યું મનમાં,
હું જીવતો છું પરમાત્માના સાથે.
તેમને જોવાની ખ્વાહિશ જગ્યો હાથે,
તેને સમજવા સુખાઈ સીધી ઉપાયે.
મન તોયને માંગે બેવાફાઈ,
હરિદ્વારને જેવું રમ્યું દુઃખમાં.
તેના ચહેરામાં સજી જાય ખુશી,
સમયનો સુખ મળે તેની નજરે.
મે જોયું તેની આંખમાં તોય ન જાણયું,
હું જીવતો છું પ્રેમની વાતમાં.
ભગતબાપુને શત શત વંદન
તમારા કાર્યને પણ શત શત વંદન